spiritual bish, Author at Spiritual Bish

The Sister Wound, czyli jak możemy zacząć uzdrawiać ranę która być może odczuwamy w relacji z innymi kobietami

maj 20, 2023

Sister, woman, goddess who knows, we don’t have to compete with each other. We don’t have to mistrust or envy each other. This is not our natural state.In the past, women often came together to create, celebrate, and experience difficult moments together. We didn’t destroy each other. Women gathered at the well, by the fire, in tents, ate together at tables, or gathered in nature, creating magical healing experiences where they listened to each other and drew wisdom from each other. Women began to grow stronger, more expressive. Unfortunately, the history of witch hunts and patriarchal oppression took that away from us. You might be thinking, why were witches hunted in Europe and early colonies? Simply because they were women and dared to come together in community. There is nothing more dangerous to a system and people who want to rule than individuals who are aware of their power. The witch hunts (along with the genocide of indigenous peoples during colonialism) were attempts to halt the development, healing, and empowerment of women (and indigenous peoples) in groups. This collaboration and power threatened the patriarchal structure that kept them powerless. And so, millions of women (and indigenous peoples) were killed over the years for being “witches,” “shamans,” and “devils.” Ultimately, women stopped coming together and stopped trusting each other. And patriarchy continued, and a deep part of us probably still feels uneasy about these kinds of gatherings due to the historically associated dangers. This is called collective or intergenerational trauma. We may not consciously remember it, but much research suggests that our ancestors pass on their difficult experiences to us genetically and epigenetically. (https://amp.theguardian.com/science/2015/aug/21/study-of-holocaust-survivors-finds-trauma-passed-on-to-childrens-genes) Modern media and culture often perpetuate these negative beliefs, which further hinder our community-building. By overcoming these beliefs and reclaiming sisterhood, we can heal our wounds and regain the power that has been taken from us but still resides within us. What is the sister wound? The sister wound is the pain and mistrust between women. It is the result of a patriarchal society that harms us and pits us against each other instead of uniting us. Healing the sister wound gives us the power and magic that we can reclaim. It is the last thing patriarchy wants us to focus on. By lifting and supporting each other, we counteract the system of oppression. Healing the sister wound is our rebellion against patriarchy and the key to reclaiming our power. This wound grows in darkness and isolation. To heal it, we must step into the light. By seeing each other without fear, we can heal in circles, in ceremonies, in community. This is our strength against patriarchy. Being in community is crucial for healing the sister wound. In women’s circles, we can share our shame, fears, and uncertainties, and you begin to recognize yourself in the words of other women, like in a fairy tale mirror. This circle magic happens when you hear other women, women you may perceive as “confident,” and realize that they have the same feelings, wounds, and experiences as you. “Shame derives its power from being unspeakable.” – Brene Brown You probably feel that these shameful parts are alive within us all the time, living in darkness and our subconscious. But they cannot be healed until we bring them into the light. By healing the parts of ourselves that live in the basement of our subconscious, we alchemize emotions, turning them into gold and transforming our lives. And we don’t have to do it alone. You probably feel that these shameful parts are alive within us all the time, living in the darkness and in our subconscious. But they cannot be healed until we bring them into the light. By healing the parts of ourselves that live in the basement of our subconscious, we alchemize emotions, turning them into gold and transforming our lives. And we don’t have to do it alone. We can support and uplift each other, allowing us to regain our power, build connections, and see women as sisters rather than competitors. Participating in women’s gatherings or circles can gradually untangle all these knots woven by patriarchy. It can have a beautiful and magical impact on your life Common examples of the sister wound include: ◦ Difficulties in establishing and maintaining healthy relationships with other women due to feelings of mistrust or jealousy. ◦ Low self-worth or lack of self-confidence, especially in social situations with other women. ◦ Tendency to unfavorably compare oneself to other women or feel threatened by their success or achievements. Three ways in which we can begin to heal the sister wound: ◦ Building awareness and understanding that competition and jealousy among women result from systemic oppression, not inherent to femininity. ◦ Practicing empathy and supporting other women, instead of comparing oneself to them or treating them as rivals. ◦ Co-creating safe spaces where you can openly discuss your experiences and feelings with other women, share emotions, and support each other in the healing process, such as women’s circles. The sister wound has deep roots, dating back to the burning of women at the stakes. However, I believe that we can break this cycle, especially in today’s times of chaos, striving for success at any cost, dominance, and polarization. Our planet needs cooperation, community, and compassion, which are all aspects of the divine feminine energy that flows within each of us (not just women). If we want our planet and the future of our children and families to be beautiful and prosperous, we must reunite. We must reclaim the right to be together with other women and create healing experiences. It’s time to stop hiding and invite girls to the table, to the circle. By overcoming these beliefs and reclaiming the sisterly bond, we can heal our wounds and regain the power that has been taken away from us but still lives within us. If you’re interested, come and co-create with us in the Women’s Circle! The next meeting is on June 3rd, click HERE.…
Dowiedz się więcej

Archetypy kobiecości- dzika kobieta

maj 8, 2023

For some time now, the goddesses have been calling to me, particularly the archetype associated with the “wild” woman. I have a difficult past, full of trauma and pain, like many of us, and for a long time it was hard for me to see or feel anything else, as I identified so strongly with that suffering. Various therapies, techniques, and methods have helped me on my path to healing, growth, and embodiment, but for some time now, working with archetypes has been close to my heart. Many studies show how helpful acting, role-playing, or embodying different characters or archetypes can be, because they help us see and FEEL in our own bodies that we can be and live differently. There is something called superhero therapy, and trauma expert Bessel van der Kolk has long talked about how important acting and theater can be in the healing process. Imagine for a moment what it would be like to embody the role of your favorite superheroine or goddess. How would she move, speak, or exist in her life? How does it feel to be her? There are many archetypes, and I will slowly introduce them to you, but today I want to focus on the wild woman, who can help you reconnect with yourself and feel the inner power that is and has always been within you. Feminine archetypes are universal patterns of behavior, thought, personality and emotion that are associated with femininity. These archetypes have been recognized across cultures and throughout history, and they are often represented as goddesses, mythical figures, or role models for women.The idea of feminine archetypes has its roots in ancient mythology, where goddesses and female deities were revered and celebrated for their unique qualities and powers. Over time, these archetypes have evolved and adapted to changing cultural norms and values. The concept of working with archetypes was first introduced by Swiss psychiatrist Carl Jung, who explored the idea of these archetypes being present in the collective unconscious of all humans. Jung identified several archetypes, including the anima and animus (representing the feminine and masculine aspects of the psyche, respectively), the shadow (representing the darker, repressed aspects of the psyche), and the self (representing wholeness and integration). Jung’s work on archetypes laid the foundation for further exploration of feminine archetypes by subsequent thinkers such as Jean Shinoda Bolen. Jean Shinoda Bolen expanded on Jung’s work on feminine archetypes by identifying specific archetypes, pairing them with goddesses and exploring their psychological and cultural significance. She wrote extensively about archetypes such as the mother, the maiden, and the crone, and argued that recognizing and embracing these archetypes could lead to personal growth and social change. Bolen also emphasized the importance of women’s relationships with one another and the role of the feminine in healing and transformation. Overall, Bolen’s work built on Jung’s framework by providing a more nuanced and detailed exploration of feminine archetypes and their relevance for contemporary women. Bolen’s work on goddesses and archetypes has been influential in feminist spirituality and personal growth movements. These archetypes are not fixed or rigid, and they can be interpreted and embodied in many different ways, depending on an individual’s personal experience and cultural context. Today, many women use these archetypes as a tool for self-discovery and personal growth, drawing inspiration from the stories, myths, movies, and qualities of these powerful female figures. By tapping into these archetypes, women can connect with their own inner strength, creativity, and intuition, and learn to embody these qualities in their own lives. Who is the WILD woman archetype? The wild woman is an archetype that represents the primal, untamed energy within us, and working with her can help us embrace our own wildness and connect with our inner power. Working with the her can also help challenge and break down the patriarchal conditioning and social norms that have suppressed women’s power and expression for the last couple thousand years. The wild woman is often associated with nature, animals, and the wilderness, and she embodies the fierce and unapologetic spirit of the natural world. She is not afraid to speak her truth, express her desires, and follow her own path, even if it means going against the norms of society. Working with the wild woman archetype can help us remember that as humans we come from nature, and to connect with our own inner wildness embracing our true selves. By embodying this archetype, we can tap into our intuition, creativity, and inner power, and live our lives on our own terms, without conforming to societal expectations or looking for external validation. By embracing our inner wild woman, we can start to reclaim our autonomy and challenge these oppressive structures, creating a more equitable society for all. The wild woman archetype invites us to break free from the limiting beliefs and expectations that have held us back and to embrace our MOST authentic Self, which in turn can inspire and empower others to do the same. By embodying the wild woman energy, we can contribute to a larger shift towards authenticity, empowerment, and equality, dismantling these uneven structures from within. Some tips for working with the wild woman: 1. Embrace your intuition, your inner knowing, your instincts, trust your gut, and listen to your inner voice. 2. Connect with your body. Try to move mindfully and sensually, tuning into the wisdom of your body and listen to what it’s telling you. 3. Honor your emotions. Sheinvites us to feel deeply and express our emotions. All your emotions are valid. 4. Embody your inner wildness. She celebrates the untamed spirit within us, express your creativity, and pursue your passions. 5. Connect with nature. We are animals, and like all living beings we come from nature. This can awaken respect and care for nature, inspires sustainability, supports healing and restoration creating a more harmonious future for all living beings. Wild Woman Goddesses from different cultures: Artemis, Pele, Kali, Sekhmet, Morrigan. Remember, working with the wild woman…
Dowiedz się więcej

10 sposobów na to jak możemy sprawić, że nasze zajęcia jogi będą bardziej świadome traumy

październik 11, 2022

Yoga practice isn’t only about the physical yoga shapes. The word yoga comes from “yuj” in Sanskrit meaning to unite – but to unite what exactly? We know that experiencing trauma can lead to a sense of alienation and disconnection from oneself, but “ Yoga is a journey of the self, through the self to the self” as it says in the Bhagavad Gita. Unfortunately not everything that we experience in a modern yoga class aids in this higher goal of our practice, and sometimes the good intentions of yoga instructors can cause more harm than good. Anywhere that yoga is practiced, someone will likely be struggling with trauma. Teaching yoga in a trauma-informed way requires us to make some changes, gain new skills, find compassion and patience. However, starting to view the world from a trauma sensitive lens can be one of the greatest gifts we can give not only to our students but to everyone around us. Why? Because trauma informs everything and most likely everyone who shows up to the mat has experienced some level of traumatisation. Why is it important? In the past couple of years trauma and trauma-informed care has become a new buzzword, but why and what does it all even mean? Maybe the pandemic had something to do with it, because clinical research in this area has been around since the the end of the 19th century (see more about the sexist history of “hysteria” here) but trauma informed care and wisdom are nothing new. It didn’t all start with some old white dudes in akademia, there is ancient indigenous knowledge of how to heal, become embodied and how to process trauma. Simply by becoming aware of how their bodies FELT, ancient humans created tools that made their bodies feel better (spiritual & religious tool like song, dance, prayer, yoga, meditation etc). Bessel Van der Kolk, one of the worlds leading experts in trauma, recognises this fact. Bessel’s book The Body Keeps the Score which was published in 2014 became ranked second in the science category of The New York Times Best Seller in 2019, and as of July 2021, the book had spent more than 141 weeks on the New York Times Bestseller List. This should tell you just how widespread this topic has become and if we practice Ahmisa and teach yoga to help in healing, rather than harming, then learning about how prevalent trauma is and it’s impact is a good place to start. We don’t have to question anyone, rather we should just assume that this is a fact and act accordingly. How prevalent is trauma? Often we may think of traumatic events as these “huge” life-threatening stressors like accidents, violence or natural disasters, and yes but not only, trauma is much more common than this and learning some of the statistics can be sobering. A survey done in 24 countries by WHO found that 70.4% people will have experienced lifetime traumas. The CDC statistics from the US report that one in four children experience some type of maltreatment (physical, emotional, sexual or neglect) during their life and one in four women have experienced domestic violence. A study called ACE’s (adverse childhood experiences) found that about 61% of adults surveyed reported they had experienced at least one type of ACE’s (adverse childhood experience) before age 18, and nearly 1 in 6 reported they had experienced four or more childhood traumatic experiences. Adverse childhood experiences can be experiencing things like abuse, violence or neglect and are linked to chronic health problems, mental illness, and destructive behaviours like substance use problems in adolescence and adulthood. Often these experiences (or lack of ones we should’ve received like stability, safety, love and acceptance) are pushed-away, bottled up or “forgotten” by the mind, but the body keeps the score like Van der Kolk said. How does trauma make us show up in life and can yoga help? Even if we don’t think about it or consciously remember the traumatic event, our body in order to protect us remembers all the sounds, smells, tone of voice and other sensory details associated with what happened and as a result different life circumstances can trigger big emotions to surface. These triggers and how we react to them are highly personal to each person but one was to describe it as being “hijacked” by ones body. THis can feel as if we are being “flooded” with intense emotions, thoughts and physical sensations or by “shutting down” or numbing (disassociating) to escape from feeling. It’s important to remember that neither of these “reactions” are a pathology, rather its our body’s way of adapting and coping, it’s protecting us and helping us to “survive”. When our body perceives threat our sympathetic nervous system gets us ready to fight or flee. But our body doesn’t discriminate, and throughout the day even when we’re hungry it thinks “OMG im going to die” but once you eat or whatever other perceived danger passes we come back into homeostasis, the parasympathetic NS of rest & digest. THis is a normal and necessary process and daily we rise to meet challenges and then calm down. A problem can start if we get “stuck on” or “stuck off” in one of these states and our NS still perceives danger, which literally rewires the brain. The good news is that our brains are plastic and can change during our whole lives so nothing is set in stone. Once we become aware that it’s not the external world but that something is happening inside of us then we can start to take care of ourselves, and one way to do that is through yoga. By yoga I don’t mean only asanas (physical yoga shapes) but also all of yoga philosophy and psychology. In the Yoga Sutras Patanjali wrote “Yoga chitta vritti nirodha”, which means “yoga is the stilling of fluctuations of the mind”- in this our mind, intellect and ego. This tells us what the true essence…
Dowiedz się więcej

Zależność czy samodzielność w jodze?

czerwiec 26, 2022

Do you have a self practice, or do you only go to yoga classes? Or maybe you like both? We are after all different and have the right to our own preferences but what I don’t agree with however, is teachers who make their students dependant on them (intentionally or unintentionally) and keep them from developing a self practice. There inherently is a power imbalance in the teacher/student relationship but how do we know when this power dynamic is unhealthy? There are things that should be present which can minimise this imbalance, like the teacher leading students towards self discovery, using invitational language and acting as a guide rather than being a know it all yoga “general”. I’m not a psychiatrist but I suspect one of my teachers of being like this and possessing some narcissistic traits.Looking back I see that this person was abusing their role of “authority” and even though the environment was toxic I kept coming back because I thought that this was just how it is n all yoga schools. All the students were ALWAYS doing something “wrong” that had to be “fixed”. Forget about self discovery, there was only one way of doing things, and if you couldn’t do it you’d be pushed and shoved into it so that it could be done “the right way” in “perfect alignment”. In effect this lead me to push myself really hard and hurt myself constantly, it exacerbated my perfectionism and deeply rooted feelings of inadequacy stemming from childhood trauma. But it was also a great lesson, sometimes we can learn more from a “bad” teacher than from a “good” one! Good intentions aren’t always enough and they can hurt people too. I think that its important to be aware how our actions effect others, especially when we are in a position of power. This is what it means to have a trauma informed approach to teaching yoga, its consciously trying NOT to harm our students and empowering them. It’s not about CONTROLLING people, rather helping them find their inner voice and strength so they can make their own decisions. Remember you are the BEST expert of your own body!

8 Ścieżek Jogi

czerwiec 6, 2022

Nie zaczęłam praktykować Jogi bo chciałam zmieniać życie lub być uduchowiona. Znalazłam jogę przez przypadek. Było to w czasie, gdy chodziłam na siłownię i używałam jogi do “rozciągania się” po ćwiczeniach, ale skończyło się na tym, że Joga pomogła mi w transformacji nie tylko ciała, ale i w głębokich realizacjach oraz w rozpoczęciu drogi do uzdrowienia życia i zjednoczenia ciała z umysłem i duchem. Wbrew powszechnemu przekonaniu joga to nie tylko pozycje fizyczne; faktem jest ze joga może nas usprawnić fizycznie ale istnieje wiele innych sposobów praktykowania jogi, które można stosować także poza matą. Wiec jeśli nie znasz 8 ścieżek ashtanga jogi z Jogasutr Patandźalego, to zapraszam cię w krótką podróż, aby zgłębić nieco filozofię Jogi. Krótko mówiąc, te 8 ścieżek/gałęzi Jogi mogą pomóc nam w “ogarnięciu się”, to są etapy które mogą prowadzić do głębszego zrozumienia siebie, swojego umysłu, swoich emocji i ducha. Pierwszą gałęzią są Yamy, które mówią nam o zewnętrznej dyscyplinie i są wskazówkami dobrego życia w społeczeństwie. Poprzez praktykowanie ich możemy zdobyć głębszy sens samoświadomości, który w zamian może pomóc zmienić negatywną energię oraz zbudować głębokie i trwałe poczucie spokoju. Yamy: Ahimsa (niekrzywdzenie) – czyli nie stosowanie przemocy, wobec żadnego stworzenia jak i siebie samego. A gdy brakuje przemocy, pojawia się miłość, uprzejmość i życzliwość. Satya (prawda) – w tym warto pamiętać ze czasem prawda może też ranić, a więc Satya nie powinna wchodzić z konflikt z Ahimsą. Asteya (niekradzenie) – to nie tylko kradzież fizyczna, ale może też być rozumiana jako pożądanie tego co mają inni (sławę, rzeczy materialne, władze) a to może prowadzić do podłości lub zazdrości. Brachmacharya (moderowanie zmysłów i właściwe używanie “energii”) Tradycyjna intencja tej Yamy było by zachęcić joginów do konserwowania swojej energii seksualnej, natomiast to słowo oznacza “zachowanie które prowadzi do Brahman”, czyli zachowanie które prowadzi nas do Boga, wszechświata, Siły Wyższej czy jakkolwiek chcesz to nazwać =) Aparigraha (nieposiadanie, wolność od przywiązania) czyli nie chodzi tu o cel do którego darzymy, tylko o podróż którą przebywamy. Lub tak jak Krishna mówił, aby nie przywiązywać się do rezultatów, tylko skupić się na działaniach które robimy. Czy zdażyło ci się kiedyś podczas praktyki jogi zacząć porównywać do kogoś na sali, lub zmuszać swoje ciało do robienia pozycji która “robi wrażenie” na innych? To jest właśnie Aparigraha. Jeśli chcesz, może zatrzymaj się tu na chwile i zobacz czy przychodzi ci do głowy jaki wpływ mogą mieć na ciebie każda z tych Yam w życiu codziennym? Następna gałąź to Niyamy, które uważa się za duchowe narzędzia do pracy wewnętrznej, dotyczącej pracy z samym sobą, do regulacji emocji; to praktyki które umożliwiają dbanie o siebie oraz kultywowania szczęścia i pewności siebie. Niyamy: SAMOOCZYSZCZANIE (SHAUCHA) Czyli utrzymanie ciała i umysłu w czystości. Refleksja: Czy starasz się być świadomym jakie jedzenie, emocje i myśli dopuszczasz do swojego ciała czy to ignorujesz? Czy krytykujesz siebie za te rzeczy, czy też jesteś w stanie być dla siebie wyrozumiałym? ZADOWOLENIE (SANTOSHA) Czyli zadowolenie z tego co jest, akceptują tego co nam los przynosi. Refleksja: Czy trzymasz się przeszłości czy też jesteś w stanie odpuścić i żyć w chwili obecnej? Ciężko jest być w życiu zadowolonym jeśli jesteśmy sobą rozczarowani i ciągle próbujemy się “naprawiać” i “ulepszać” z powodu błędów popełnionych w przeszłości. Jednakże, wszystko to jest długotrwałym procesem i czasem odpuszczenie przeszłości może być trudniejsze niż nam się wydaje, więc warto kultywować łagodność i miłość do siebie niezależnie od tego co było i będzie gdyż jesteśmy idealni tacy jacy jesteśmy. SAMODYSCYPLINA (TAPAS) Dosłownie – ogrzewania ciała. Ogień płynący z tapas może służyć do zastąpienia starych zwyczajów nowymi “zdrowszymi” zwyczajami. Refleksja: Czy przychodzi ci do głowy coś, co chciałeś/łaś robić bardziej regularnie, ale ciągle to odkładasz? Może zwróć uwagę na swoje nastawienie w tym procesie, czy krytykujesz siebie za “kolejne niepowodzenie”, czy też jesteś dla siebie życzliwy? SAMOKSZTAŁCENIE (SVADHYAYA) Czyli zbliżanie się do siebie samego, samo świadomość siebie w wymiarze duchowym. Refleksja: Czytanie spirytualnych książek lub oglądanie uduchowionych filmów może być bardzo Inspirujące pod warunkiem, że włączymy w to autorefleksję. Czy na przestrzeni całego dnia możesz zauważyć kiedy działasz w harmonii ze swoimi celami a kiedy nieświadomie im przeciwdziałasz? SAMO-PODDANIE SIĘ sile wyższej (ISHVARA PRANIDHANA) Tu nie chodzi o całkowite bezmyślne oddanie się czemuś lub komuś, to jest process oddania się wyższemu celu i złożeniu naszych działań u stóp Boga/Siły Wyższej. Refleksja: Czy podczas dnia lub w trakcie medytacji próbujesz zauważać swoje myśli, doznania i emocje, które ci towarzyszą? Czy kiedykolwiek zauważasz wewnętrzny spokój w chwili obecnej i pomiędzy tymi wrażeniami? To doświadczenie może nauczyć nas jak uwolnić się od naszych powiązań, choćby przez chwilę. Nie będę kłamać większość mojego życia spędziłam bez jakiejkolwiek autorefleksji. Moimi czynami często krzywdziłam siebie i wiele osób, ale nie byłam wtedy świadoma że, nigdy nie nauczyłam się regulować swoich emocji i dlatego nie potrafiłam “funkcjonować” we własnym życiu. Często pędzimy przez życie bez zastanowienia się co się z nami dzieje i dlaczego zachowujemy się tak a nie inaczej, porostu reagując na bodźce. Ale dopiero gdy zaczynamy zauważać że coś może być nie tak i czuć jak zachodzą te wewnętrze zmiany, możemy o siebie zadbać. Z pewnością i dzisiaj daleko mi do doskonałości, ale dzięki wiedzy na temat traumy, terapii oraz duchowym praktykom jestem bardziej świadoma, pewna siebie i szczęśliwsza niż kiedykolwiek przedtem w moim życiu. Trzecią i prawdopodobnie najbardziej znaną gałęzią jogi jest Asana, czyli pozycje. Ale czy wiedzieliście, że źródłem słowa Asana jest “wygodne siedzenie”? A to sugeruje pierwotną intencje. Większość wczesnych asan opisywało właśnie pozycję siedzącą jako przygotowanie do siedzenia w medytacji. Przez jakiś czas właśnie tym była dla mnie joga, to po prostu były pozycje ciała, które pomagały mi stać się silniejszą i bardziej elastyczną. Było to bardzo powierzchowne, skupiałam się głównie na tym jak wyglada pozycja z zewnątrz a nie tym co się dzieje w środku. I tak właśnie było aż do momentu, gdy zdiagnozowano u mnie 5 lat temu nowotwór tarczycy. Podczas terapii i zabiegów zaczęłam medytować i to otworzyło mnie na zupełnie nowy poziom praktyki i mojego istnienia. Można powiedzieć że się przebudziłam i zdałam sobie sprawę…
Dowiedz się więcej

8 Ścieżek Jogi

czerwiec 6, 2022

I found yoga by accident, I didnt start practicing to get enlightened. At the time I was really into going to the gym and I used yoga to help me“stretch” after my workout… but before I knew it it, yoga ended up helping me not only transform my body, but also I deep finding deep realisations and in starting my healing journey – uniting my body with my mind and spirit. ❤️‍🩹 Contrary to popular belief Yoga is not just physical postures, there are many ways to practice yoga even off of the mat! If you’re not familiar with the 8 limbs of Yoga (Ashtanga Yoga) of Patanjali, I invite you on this little journey as we delve a little deeper into Yoga Philosophy! Basically, the Eight Limbs of Yoga can help us “get our shit together”, these are stages which can lead us to a deeper knowledge of ourselves, our minds, emotions and our spirit Self. The first limb of Yoga is the 5 Yamas, which talk about external discipline and are roadsigns to a “better” life inside society. It is said that by practicing these Yamas we can gain a deeper sense of self-awareness which in return can help us to transform negative energy and cultivate a deep, abiding sense of peace. The 5 Yamas: ✨ Ahimsa ( non-harming) which means not using violence against ANY living being as well as ourselves. And usually when there is an absence of violence, then arises love and kindness. ✨ Satya (truthfulness) here it is good to remember that sometimes the truth can also hurt, so Satya shouldn’t come into conflict with Ahimsa ✨ Asteya (non-stealing) this isn’t only stealing of physical things, it can also be understood as something like having the desire for something others have (fame, money, ower etc) and that can lead to cruelty and jealousy. ✨Brachmacharya(moderating the senses and the right usage of energy) Traditionally the intention of this Yama was to motivate yogis to conserve their sexual energy, although the word when translated can mean “actions that lead to Brahman”, meaning having behaviour which lead us towards God, higher power, the universe or whatever you want to call it. ✨ Aparigraha (non-possessivenesses, freedom from attachment) so its not about the goal that we are trying to obtain, but about our journey on the way to the goal. Like Krishna said, to not become attached to the outcome of our actions, but instead to concentrate on our actions. Have you ever started comparing yourself to someone or forced your body into a poses that “makes an impact” on others during in a yoga class? That is an example of Aparigraha. Can you think about and reflect on how these 5 Yamas may effect you and the people around you in everyday life? The next limb consists of the 5 Niyamas which are considered to be spiritual tools for internal work for learning how to regulate emotions and perceptions. These are practices which teach us how to care for ourselves and help cultivate happiness as well as self-confidence. ✨SELF-PURIFICATION (SHAUCHA) meaning keeping our body and mind “clean”. Reflection 💡 Do you try to be conscious of the food, emotions and thoughts that come into and arise in your body or do you ignore them? Do you critique yourself for these things or are you able to be understanding? ✨ CONTENTMENT (SANTOSHA) meaning being content with what is, accepting whatever life brings our way. Reflection 💡 Do you find yourself holding on to the past or are you able to let go and live in the present? It’s hard to be content in life if we are disappointed with ourselves and keep trying to “fix” and “improve” ourselves because of past “mistakes” but everything is a process and sometimes letting go of the past is harder than we think so try not to judge yourself, ✨ SELF-DISCIPLINE (TAPAS) meaning “heating up” the body. The fire that comes from Tapas is said to be a able to help us change old habit that no longer serve us, t newer “healthier” ones. Reflection 💡 The fire 🔥 of tapas can be used to replace old habits with new healthier ones. Can you think of something you’ve been wanting to do more regularly but you keep putting it off? Notice your mindset in this process, do you critique yourself because you “failed yet again” or are you kind towards yourself? ✨ SELF-STUDY (SVADHYAYA) meaning getting to know ourselves better, gaining self awareness in a spiritual sense. Reflection 💡 Reading spiritual books or watching movies can be very inspirational if we can learn to incorporate self reflection throughout the day. Can you recognize when you’re acting in harmony with your goals, and when you’re unconsciously countering them? ✨ SELF-SURRENDER (ISHVARA PRANIDHANA) this doesn’t mean to mindlessly give ourselves away to something to someone, but its the process of surrendering to a higher meaning and leaving the fruits of our actions to God,higher power, the universe etc. Reflection 💡 In meditation 🧘‍♀️ do you try to notice the thoughts, sensations and emotions as they arise? Do you ever notice the inner stillness of the present in between them. This experience can help us learn to let go of our attachments, even if just for a moment 😉 I won’t lie, for a long time I lived life without any self reflection. I hurt myself and I hurt many people with my actions, I wasn’t aware of the fact that I had never been taught how to regulate my emotions and so I just “reacted” to life. Often we may race through life without thinking about what’s happening with us or why we act the way we do, or should I say react impulsively. Its only when we begin to notice these things and feel these inner changes happening, can we begin to take care of ourselves and what here. I’m definitely NOT perfect today but through my new found insight on how…
Dowiedz się więcej

Trauma, Uzależnienie i Joga -droga do uzdrowienia ciała i duszy w nauce i praktyce

czerwiec 24, 2021

„Uzależnienie jest kompleksowym procesem psychofizjologicznym, ale ma kilka podstawowych cech. Uważam, ze uzależnienie manifestuje się w JAKIMKOLWIEK zachowaniu, w którym osoba uzależniona znajduje chwilowe ukojenie lub przyjemność związana z tym, czego pragnie, ponosi negatywne konsekwencje i ma problem z odstąpieniem.” GABOR MATE Z reguły, gdy słyszymy o uzależnieniu, to przychodzi nam na myśl obraz osoby uzależnionej od heroiny lub kokainy, która marnuje swoje życie aby tylko zaspokoić swoje „zachcianki”. Na świecie istnieją dwa dominujące poglądy na uzależnienie. Pierwszy, pochodzący z systemu medycznego, twierdzi, że uzależnienie jest choroba mózgu i drugi, należący do systemu prawnego, który określa uzależnienie jako WYBÓR i w związku z tym zaleca kary jako formę rehabilitacji. Ale może nie ma racji,w żadnym z tych poglądów? Jeśli zastosujemy definicję uzależnienia opracowaną przez dr Gabor Mate (lekarz specjalista ds. uzależnień i traumy o światowej renomie) wydaje się, że każdy, kto poświęciłby choć parę minut, żeby szczerze przyjrzeć się swojemu życiu mógłby dojść do wniosku, że uzależnienie niekoniecznie musi mieć związek z substancjami psychoaktywnymi i istnieje duże prawdopodobieństwo, że sami to kiedyś w swoim życiu doświadczyliśmy. Jeśli uzależnienie jest wyborem, to na pewno nie jest to świadomy wybór i czemu jest tak, ze niektóre uzależnienia są akceptowane społecznie a inne są nielegalne? Jeśli mówimy o jakimkolwiek zachowaniu, z którego dana osoba czerpie chwilowe ukojenie lub przyjemność, to bierzemy pod uwagę nie tylko nielegalne narkotyki, ale również te legalne, takie jak alkohol, nikotyna, kofeina, leki przeciwbólowe lub inne leki na receptę oraz rzeczy takie jak jedzenie, seks, hazard, internet, pornografię, oglądanie seriali, ćwiczenie, sporty ekstremalne, prace, zakupy, itd. Itp. Gdybyś teraz zdecydował/zdecydowała przyjrzeć się szczerze swojemu życiu, czy byłbyś/byłabyś w stanie przyznać, że miałeś/miałaś kiedykolwiek w życiu styczność z którąś z tych rzeczy w sensie uzależniającym? Zatrzymaj się i zastanów tak jak Dr. Mate lubi pytać nie DLACZEGO tak się działo, ale co te zachowania dla ciebie robiły? Czy pomagały ci może w zmniejszaniu bólu, lęków i paranoi, w ucieczce od rzeczywistości, w relaksowaniu się, w przeżywaniu przyjemności, miłości, bliskości, w samoakceptacji i samorealizacji, w odczuwaniu sukcesu, satysfakcji, szczęścia, w zyskiwaniu poczucia przynależności i bycia rozumianym w kontaktach międzyludzkich, w odwadze czerpanej z haju lub po prostu w poczuciu, że ŻYJESZ? Czy to są złe rzeczy czy po prostu normalne ludzkie potrzeby? Uzależnienie z reguły zaczyna się jako samodzielna próba rozwiązania problemu, konsekwencje przychodzą później. W uzależnieniu próbujemy zmienić to, co czujemy wewnątrz poprzez używanie zewnętrznych rzeczy i działań a więc nie powinniśmy pytać dlaczego istnieje uzależnienie, ale skąd pochodzi ten ból od którego tak bardzo próbujemy uciec. W moim przypadku używki spełniały właśnie taka role, ale odkąd jestem trzeźwa analogiczne zachowania zaczęły pojawiać się w różnych innych sferach mojego życia i stało się dla mnie jasne, że to nie te używki były moim głównym problemem a prawdziwy problem tkwił we mnie o WIELE GŁĘBIEJ. A więc jak widzisz, uzależnienie jest raczej symptomem a nie właściwym problemem. Nikt nie decyduje się na uzależnienie dla zabawy. Uzależnienie zaczyna pojawiac się przeważnie już we wczesnym dzieciństwie i służy jako mechanizm przetrwania dla naszego mózgu, który pomaga nam nie zwariować – nie czuć BÓLU i CIERPIENIA. “Krajowa ankieta dla nastolatków (opublikowana przez Krajowa Sieć ds. Stresu Pourazowego u Dzieci) pokazuje, ze ci którzy doświadczyli fizycznej lub seksualnej krzywdy byli trzy razy bardziej skłonni, aby zgłosić dawny lub obecny problem z używkami niż ci bez historii traumy. Rezultaty ankiet dla nastolatków, którzy przebywali w ośrodkach terapeutycznych dla uzależnionych pokazały, że ponad 70% pacjentów posiadało historie różnego rodzaju traumy. Ta korelacja była szczególnie silna u nastolatków cierpiących na PTSD (zespół stresu pourazowego). Badania wykazały, że nawet 59% młodych ludzi z PTSD ma problemy z nadużywaniem substancji psychoaktywnych.” (www.NCTSN.org). Kiedy mówimy o traumie w dzieciństwie, to powinniśmy pamiętać, że nie muszą jej powodować wcale rzeczy tak poważne jak przemoc seksualna czy fizyczna. Zdarzenia takie jak stres prenatalny, nieobecni lub zestresowani rodzice (można też tu dodać międzypokoleniowe traumy ale nie chce by ten krotki tekst zmienił się w książkę!) a także inne problematyczne zachowania rodziców mogą powodować że dziecko czuję się niechciane i niekochane. A ponieważ dla małego dziecka rodzic jest symbolem przetrwania, to wszystko jest bardzo stresujące dla mózgu, który dopiero się kształtuje i prawdopodobnie spowoduje nieodwracalne zmiany, które wpłyną na późniejsze życie dziecka. “Stres wpływa na zdrowe funkcjonowanie mózgu dziecka już w łonie matki. Zarówno badania na zwierzętach jak i na ludziach wykazały, ze stres prenatalny ma wpływ na mózg i zachowanie potomstwa. Stresujące wydarzenia, katastrofy naturalne, oraz symptomy macierzyńskiego niepokoju i depresji podwyższają ryzyko powstania u dziecka emocjonalnych, behawioralnych ilub poznawczych problemów, które dadzą dadzą o sobie znać w jego późniejszym życiu i przejawiać się na przykład w postaci depresji, stanów lekowych, ADHD lub zaburzeń wychowawczych.” Alexandra Lautarescu ab Michael C.Craig ac VivetteGloverd “Prenatal stress: Effects on detail and child brain development” Małe dziecko jest z natury swojej egocentryczne i nie rozumie dlaczego mama i tata muszą pracować całymi dniami i wracają do domu zestresowani. W takiej sytuacji dziecko może czuć się odpowiedzialne za to, że rodzice nie wydają się być szczęśliwi. To poczucie winy i bycia niewystarczająco dobrym na zawsze zmieni neurofizjologie dziecka i dlatego najlepszym prezentem jakim możesz obdarzyć swoje dziecko jest twoje własne szczęście, które ono chętnie będzie odzwierciedlać. Nie zrozum mnie źle, nie chcę tu obwiniać wszystkich rodziców. Moi rodzice np. wychowali mnie najlepiej jak potrafili, a sami też nie mieli świetlanego dzieciństwa. Historia w rodzinie lubi się powtarzać, ale możemy zmienić ten cykl międzypokoleniowej traumy kiedy już jesteśmy jego świadomi. Niestety, dla mnie skończyło się to na poczuciu, że jestem “czarną owcą” i dzieckiem z problemami, które nie potrafi kontrolować swoich emocji. A to poczucie, że nie jestem wystarczajaco dobra nadal mnie prześladuje. Gdy miałam sześć lat przeprowadziłam się z Polski do Nowego Jorku a emigracja nie pomogła mi we wzmocnieniu poczucia własnej wartości. Nie znałam języka, wiec moje początki w szkole były dla mnie niezłym szokiem. Byłam introwertyczka i ciężko było mi nawiązywać przyjaźnie, a moja sytuacje pogorszyły przeprowadzki, które powodowały, że za każdym razem zmieniałam szkołę. Często więc byłam tą “nową dziewczyną” w klasie i inne dzieci…
Dowiedz się więcej

Trauma, Addiction & Yoga – The science behind healing your life

czerwiec 24, 2021

“Addiction is a complex psychophysiological process, but it has a few key components. I’d say that an addiction manifests in any behavior that a person finds temporary pleasure or relief in and therefore craves, suffers negative consequences from, and has trouble giving up.” Dr. GABOR MATÉ: Usually when we think of addicts what comes to mind is a coke or heroin addict who’s throwing their whole life away just to satisfy their “dirty” little needs. There are two main views on addiction in the world today, one of the medical system of it being a brain disease therefor rendering us helpless victims and the other being the view of the legal system claiming that it is a CHOICE which is why they use punishment as a means of “rehabilitation”. But what if none of these are true? If we go by this definition of addiction by Dr. Gabor Maté, ( a world renown retired physician & addiction/trauma specialist) I bet that anyone who took a couple minutes to honestly reflect upon their life would find that addiction doesn’t have to pertain to only substances and that they themselves may not be exempt from it either. If addiction is a choice it most certainly isn’t a conscious one and why is it that some addictions are OK and some are against the law?“Any behaviour that a person finds temporary pleasure or relief in” can be not only substances like illegal and or legal drugs (like alcohol, nicotine, caffeine, pain killers and other pharmaceuticals etc) but also things like food, sex, internet, pornography, gambling, binge watching tv shows, exercise, extreme sports, work, shopping the list goes on and on. If you were to take a look at your life honestly, would you admit that at one point in your life or another you have used any one or more of those things in an addictive way? Now stop and think of not WHY you did but what did these things do for you? Did they help you in numbing pain, numbing fear & anxiety, escaping from reality, relaxing, surviving, feeling pleasure, feeling loved, feeling accepted, feeling accomplished, feeling successful, feeling happy, satisfaction, releasing, fitting in, being understood, connecting, feeing courageous, getting a buz or to in simply feeling ALIVE? Are these bad things to want or normal human needs? Addictions usually start out as a temporary solution to a problem, the consequences come after. Addiction is an attempt to change our internal state by way of external things, so let’s not ask why the addiction, but like Dr. Mate like to ask WHY THE PAIN from which we are running away from? I know substances did all these things and more for me, but ever since I stopped using them I noticed addictive behaviours showing up in other areas of my life, which to me was a sign that it wasn’t the substances that were the issue but it was MUCH DEEPER than that. Addiction you see, isn’t the problem, it’s actually more of a symptom. No one chooses to be a an addict just for fun. It starts as the brains coping mechanism in early childhood development, helping the child to survive, not feeling PAIN and SUFFERING. “In the National Survey of Adolescents, teens who had experienced physical or sexual abuse/assault were three times more likely to report past or current substance abuse than those without a history of trauma.In surveys of adolescents receiving treatment for substance abuse, more than 70% of patients had a history of trauma exposure. This correlation is particularly strong for adolescents with PTSD. Studies indicate that up to 59% of young people with PTSD subsequently develop substance abuse problems.” The National Child Traumatic Stress Network www.NCTSN.org) When speaking about childhood trauma we must remember that it doesn’t necessarily have to be somethings as severe as sexual or physical abuse. Things like prenatal stress, absent parents, stressed parents (we can also add to the list intergenerational trauma as well but I’m trying to not make this short text a novel! ) and other problematic parental behaviours can cause a child to feel unwanted & unloved. To a young child it’s survival depends on it’s caregivers so this can be just as stressful to the developing brain and may cause permanent changes that will show up later in life. “The impact of stress on brain health begins in the womb. Both animal and human studies have found that prenatal maternal stress affects the brain and behavior of the offspring. Stressful life events, exposure to a natural disaster, and symptoms of maternal anxiety and depression increase the risk for the child having a range of emotional, behavioral and/or cognitive problems in later life. These include depression, anxiety, Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), and/or conduct disorders.“ – Prenatal stress: Effects on fetal and child brain development, AlexandraLautarescuabMichael C.CraigacVivetteGloverd A young child in nature is egocentric, it doesn’t understand why mommy and daddy have to work long days and are coming home stressed, all it knows is that it FEELS responsible for the unhappiness of the parents. This feeling of guilt changes the neurophysiology of that child forever , that’s why the biggest gift you can give to your child is your own happiness, which the child will gladly mirror. Don’t get me wrong here, im not trying to guilt shame all the parents out there. My parents did the best they could with what they had, they didn’t have a grand childhood either thats how this cycle of intergenerational trauma works. The good news is that once we are conscious of it we can change it. As a result, I ended up feeling like “the black sheep” and “problem child”who didn’t know how to control her emotions and that feeling of “not good enough” still haunts me today. I moved from Poland to New York City at the age of 5 which didn’t help me in the confidence department since I hardly knew how to speak English and was thrown…
Dowiedz się więcej

Rozpoczęcie przygody ze Staniem Na Rękach

luty 19, 2021

W zależności gdzie i na jakim poziomie zaawansowania zaczynamy, nasze podejście do trenowania handstand-ów powinno wyglądać troche inaczej. Jako osoby początkujące nie powinnismy pewnie od czytania książki z anatomii myśląc że, znajdziemy tam jakiś magiczny przepis na utrzymanie się w staniu na rękach. Jedynym sposobem w jakim nauczymy się balansować jest systematyczne PRAKTYKOWANIE. Dodam, że pewnie też powinniśmy wziąć pod uwagę całe nasze poprzednie doświadczenie z ruchem, budowę ciała i jego mobilność, motywacje, neuroplastyczność, pasje, dawne kontuzje, tolerancje do lęku, oczekiwania, siłe itp. itd. Właśnie dlatego ten proces będzie wyglądał zupełnie inaczej dla każdego, bo KAŻDY Z NAS JEST INNY. Niektórzy może ogarną ten temat od razu a inni będą się męczyc latami, ale jedno jest pewne: nie istnieje żadne magiczne ciasteczko, po zjedzeniu którego z dnia na dzień staniemy się mistrzami handstand-ow. To jest umiejętność, która wymaga konsekwentnej praktyki oraz nauki czerpania satysfakcji nawet z małych sukcesów ponieważ, uwierz mi, że będzie też wiele godzin gdy będzie nam się wydawało, że nic nam się nie udaje (ale właśnie wtedy uczymy sie najwiecej, wyjawię później). Potrzebne jest poświęcenie i #growthmindset (Carol Dweck- plastycznosc- inteligencji). Koniec, kropka. Pomyśl o tym w ten sposób, jako dzieci nie uczymy sie chodzić z dnia na dzień, ale musimy najpierw wiele razy upaść by zrobić tych pare pierwszych małych kroków. Tyle, że wtedy nasza anatomia i fizyka są bardziej po naszej stronie. Nasze ciała są przecież bardziej przystosowane do chodzenia na stopach niż na dłoniach, aczkolwiek ta analogia bardzo pomaga w nauce balansowania ( nasze barki są jak nasze biodra). W tych wczesnych latach nasz mózg też nam ułatwia uczenie sie ponieważ działa niczym gąbka, która pochlania całą więdze wokół nas (dobra i złą, niestety), chociaż ta niesamowita neuroplastycznośc, która posiadamy w młodym wieku naprawdę ułatwia nam proces uczenia. Niestety, gdy dorastamy, to się zmienia, więc musimy się coraz bardziej starać i wykonywać co raz więcej powtórzeń aby tworzyć te nowe połączenia neuronów w naszych mózgach oraz aby to, czego się nauczyliśmy stało się bardziej refleksywne. W pełnym handstand-dzie(wertykalna linia) na przykład nasze CAŁE ciało pracuje i każda część ciała robi co innego. To jest naprawdę dużo informacji dla naszego układu nerwowego na raz, szczególnie jeśli zaczniemy sobie powtarzać w głowie całą długa listę komend: stopy point, uda razem, pośladki pracuje itp, itd. Więc jeśli dopiero zaczynamy naszą przygodę do gory nogami, to będzie raczej trudno skupić się nad tym wszystkim PLUS jednocześnie koncentrować się na najbardziej istotnym elemencie stania na rekach – balansowaniu na RĘKACH! Tak więc, miałoby sens aby na poczatku naszej drogi do handstand-u nie bombardować nasze głowy milionami różnych wskazówek o idealnym ustawieniu ciała. Na tym etapie przez cały czas tylko walczymy o przetrwanie i utrzymanie w tej pozycji, chociaz by tam zostać przez sekundę czy dwie. “Banana Back” Wiele osób, gdy zaczyna uczyć się stania na rekach z reguły (świadomie czy nie świadomie), zaokragla cialo w kształt, który w świecie balansowania na rękach nazywany jest “banana back”. Ten kształt przypominający banana jest uznawany za “nieestetyczny”, aczkolwiek jest on bardziej naturalnym kształtem dla naszego ciała. Jeśli chcesz zrobić eksperyment, to poproś kogoś kto nigdy przedtem nie robił handstand-ów aby spróbował i zobaczysz jak ukształtuje swoje ciało – jest duża szansa, że będzie to właśnie kształt banana! Moje stanie na rekach na początku wyglądało właśnie tak przez długi czas, bo niczym male dziecko uczyłam się chodzić od nowa tylko tym razem na rękach! I pomimo że to nie było piękne, ten zaokrąglony kształt ułatwił mi utrzymywać się na rekach dłużej by wyczuć te subtelne ruchy w te i wewte niczym wahadło, i to koledzy i koleżanki, jest właśnie sztuka balansowania. Wystarczy trochę pogrzebać w historii aby dowiedzieć się, że najsłynniejsi oldschool-owi mistrzowie handstand-ów wykonywali właśnie takie zaokrąglone handstand-y! Podobnie jak pradziadek balansowania na rekach, Profesor Paulinetti, który możnaby powiedzieć, że wynalazł stanie na jednej ręce (i jednoręczne Planche), robił to takźe z zaokrąglonymi plecami! Istnieje mit, ze stanie na rekach w taki sposób jak “banan” może uszkodzić nam kręgosłup, ale uważam, że to jest tak jak ze wszystkim innym w życiu: jeśli postępujemy z głowa i nie przekraczamy limitow obciążenia, to powinnismy być bezpieczni. Pamietajmy też, że kręgosłup nie jest prosty i ma naturalne zaokrąglenia. Jeśli wiec nie będziemy cisnąć za dużo i za wcześnie przekraczając naszych możliwości oraz będziemy pamiętać by głęboki mięsien brzucha (poprzeczny) byl aktywny, to z czasem zbudujemy wystarczajaco dużo siły i elastyczności (jeśli nasza anatomia pozwoli) aby wykonywać co raz bardziej wymagające pozycje i ustawienia ciała. Tak jak Rzymu nie zbudowano w jeden dzień, to tym bardziej stania na rękach nie nauczymy się prędko. Nikt nie robi “idealnego” handstand-u na samym początku, to wszystko jest subiektywne i zajmuje troche czasu, a więc musimy nauczyć się czerpać radość z tych małych sukcesów i z samej podróży do stania na rekach, bo ten proces może trwać całe życie! Ostatnio też usłyszałam od jednego z moich ulubionych naukowców Prof. Andrew Huberman Huberman Lab, że uczenie się pozycji odwróconych (i innych balansów) zwiększa naszą neuroiplastycznosc mózgu. I to wcale nie te “idealne” wertykalne handstand-y to powodują, tylko te wszystkie błędy które robimy podczas uczenia się wysyłają sygnały do naszego układu nerwowego że cos jest nie tak i że musimy to naprawić, coś zmienić! Kiedy wszystko jest dobrze (tak jak i w życiu) nie chcemy nic zmieniać, nasz układ nerwowy działa podobnie, nasze błędy są naszymi największymi nauczycielami i bodźcem do zmian (wewnętrznych jak i zewnętrznych). Staw ramienny i ułożenie ciała Nie będę kłamać: utrzymanie się w pełnej pozycji (wertykalna linia) w staniu na rekach jest TRUDNE. Prawidłowe uaktywnienie wszystkich potrzebnych mięśni jest o wiele bardziej skomplikowane niż w zaokrąglonym handstand-dzie (banana) i rzeczą, która może nam często w tym przeszkadzać to niewystarczająco otwarte barki. W tej pozycji potrzebujemy conajmniej 180 stopni zgięcia w stawie ramiennym, czyli ramiona maksymalnie wyprostowane i zablokowane w stawach za pomocą łopatek. Jeśli mamy odpowiedni zakres ruchomości to pozwoli nam to na ułożenie kości (zwane “stacking”) w taki sposób, który spowoduje że nasz handstand stanie się bardziej pozycja “odpoczynku” gdy znajdujemy ten zloty środek i czujemy się…
Dowiedz się więcej

Starting Your Handstand Journey

luty 19, 2021

Depending on what we’re starting with and our level of experience, our training and approach should look different. A beginner for example we probably shouldn’t study anatomy textbooks thinking he will find the magic recipe to holding a handstand, the only way you can learn to balance is by PRACTICING. Not to mention, we should also take into consideration all our previous movement background, body type, mobility, motivation, neural plasticity, passion, drive, past injuries, fear tolerance, expectations, strength etc. Which is why this process will look completely different for everyone, WE ARE ALL DIFFERENT. For some people it clicks right away and for others it may take even years, THERE IS NO MAGIC COOKIE YOU CAN EAT to learn how to do it overnight sorry to break it to you. This is a skill that takes consistent practice and learning how to take satisfaction from all those small wins because trust me there will be hours upon hours of falls and fails that seem like are going nowhere(but in all actuality this is when we actually learn the most, I’l explain the science later). It takes dedication and a #growthmindset (Carol Dweck- Growth MIndset)period dot. Think of it this way, when we are toddlers learning to walk it doesn’t happen over night. We have to fall many times until we learn to take those first steps, only then our anatomy and physics are more on our side. Our bodies are way more equipped to walk on feet than hands, however this analogy helps quite a lot when learning how to balance (also thinking of the shoulders as the hips). Not to mention during the first 25 or so years of our life our brains act just like a big sponge, soaking up everything we see and experience (good and bad) however this extraordinary neuroplasticity we have at young age makes learning a lot easier. The older we get unfortunately we have to try a lot harder and repeat things WAY more often to create those new neural pathways in order to turn whatever it is we’re learning into something reflexive(like second nature). In a full handstand for example our WHOLE body is working and every body part is doing something different. That is a lot of information for our nervous system to take in all at once, especially if we were to start checking them all off the list: point toes, thighs together, active glutes and so on etc. SO if we are just starting out, it will be probably really hard to be able to concentrate on doing all those things PLUS focus on the most important part of the handstand – balancing with our HANDS. It would probably make sense,if we were at the beginning of our handstand journey, to not bombard our minds with a million and one alignment cues when in all reality we are actually hanging on for dear life, trying to hold that handstand for a split second or two. Plus, as I just learned the other day from one of my favorite scientists Professor Andrew Huberman Huberman Lab learning inversions and other balances increases the neural plasticity of our brains AND it’s not the “perfect” straight handstand that does this, only all the errors and fails we make while learning that send signals to our CNS(central nervous system) the something is wrong and that it needs to fix it, it needs to change something! When everything is all fine and dandy there’s no need to change(just as in life), our CNS works in a similar way, but our mistakes ARE our greatest teachers propelling us to change! The banana back A banana back handstand, or in other words a curved handstand, gets a really bad rep in the hand balancing community as it’s not as aesthetically pleasing as a straight handstand, but it’s actually where a lot of people start because it’s a more natural position for the body. Ask any person who’s never held a handstand to try and kick up and see what shape they make with their body chances are it will be curved! This is actually how my freestanding handstands looked for a LONG time when I started learning, like a little baby taking it’s first steps all over again only this time on my hands! Even though it wasn’t pretty, the curved shape made it easier for me to stay up on longer on my hands and learn those subtle rocking movements like a pendulum, this my friend is the art of BALANCING. And actually, old school hand balancers performed all their handstands with curves in their back! Like the godfather of hand balancing himself, Professor Paulinetti who basically invented the one arm handstand (and the one arm Planche) and he actually did this with a curved back! There is a myth that doing curved handstands can hurt your back, but I think it’s just like anything else in life, if you’re smart about it and don’t go past your load capacity you should be safe. Let’s remember that the spine isn’t straight and naturally has CURVES, so as long as we don’t do too much too soon, push past our limit and remember to keep the deep core (TVA muscle) engaged, with practice we will build up the necessary strength and flexibility(if anatomy allows) to move on to more demanding shapes and alignment. Rome wasn’t built in a day and you won’t learn to handstand in a day either, no one starts off doing handstands with “perfect” alignement, its really subjective takes time and so we really gotta try to take in all those small wins and learn to enjoy that journey because the refinement process can last our whole life! Shoulders & Alignment I won’t lie, holding a straight handstand is HARD. The muscle activation required is significantly more difficult than in a curved handstand, not to mention it demands at least 180 degree overhead shoulder flexion, in other words straightening of the arms all…
Dowiedz się więcej